Monitoring rozkładu pionowego ozonu, całkowitej zawartości ozonu nad Polską i Europą Środkową jest jednym z zadań realizowanych w ramach Programu Państwowego Monitoringu Środowiska. Pomiary całkowitej zawartości ozonu prowadzone są przez Centralne Obserwatorium Geofizyczne Instytutu Geofizyki Polskiej Akademii Nauk w Belsku.

Pomiary wykonywane przez Instytut oraz badania satelitarne wskazują, że od kilku dni nad Europą stężenia ozonu stratosferycznego są istotnie niższe od średniej wieloletniej. W zależności od położenia geograficznego całkowita zawartość ozonu jest o około 20% lub więcej mniejsza od wartości średniej wieloletniej. Taki spadek zawartości ozonu w stratosferze określany jest mianem mini dziury ozonowej. W średnich szerokościach geograficznych półkuli północnej od dłuższego czasu nie obserwowano tak znacznych niedoborów całkowitej zawartości ozonu w stratosferze.

Procentowe odchylenie wartości całkowitej zawartości ozonu od średnich dobowych wieloletnich z naziemnych stacji pomiarowych dla półkuli północnej przedstawiono na mapie poniżej (źródło: Światowe Centrum Danych Ozonowych w Toronto, Kanada). Wartości ujemne oznaczają procentowy spadek całkowitej zawartości ozonu wobec średniej wieloletniej w danym miejscu.

W dniu 12.02.2023 roku całkowita zawartość ozonu w Belsku wyniosła 231 jednostek Dobsona, co stanowi spadek całkowitej zawartości ozonu o 38% wobec średniej wieloletniej z okresu 1963-2022. W dniu 13.02.2023 roku wartość ta wyniosła 250 jednostek Dobsona i była o 34% niższa od średniej wieloletniej.

W okresie zimowym, w naszych szerokościach geograficznych, taki ubytek ozonu stratosferycznego nie stanowi zagrożenia dla ludzi, ponieważ promieniowanie ultrafioletowe jest niskie.

Informacje o stanie warstwy ozonowej z ubiegłych lat są dostępne na portalu GIOŚ pod adresem: https://www.gov.pl/web/gios/badania-stanu-warstwy-ozonowej-nad-polska-oraz-pomiary-natezenia-promieniowania-uv.

Informację przygotowano we współpracy z Instytutem Geofizyki Polskiej Akademii Nauk.